| شبهاتی پیرامون نهج البلاغه و پاسخ به آنها |
|---|
| تعداد صفحات: 43 |
| نوع فایل ضمیمه: word |
| حجم فایل: 210 kb |
شبهاتی پیرامون نهج البلاغه و پاسخ به آنها
در این قسمت تحقیق با عنوان شبهاتی پیرامون نهج البلاغه و پاسخ به آنها به صورت فایل Word برای دانلود ارائه شده است.
قسمتی از متن تحقیق در زیر نشان داده شده است.
شبهه اول
در نهج البلاغه برخى از اصحاب پيامبر صلى الله عليه و آله مورد اعتراض واقع شده اند، رو به آنان توهين و نسبت غصب خلافت داده شده است ، و از آنجا كه تمام صحابه پيامبر صلى الله عليه و آله عادل مى باشند لذا به نظر نمى رسد كه اينگونه خطبه ها از سخنان امير المومنين على بن ابى طالب عليه السلام بوده باشد.
پاسخ :
چنانچه با دليل و برهان قطعى فاسق بودن و حتى منافق بودن برخى از صحابه ثابت شود، اين شبهه ساقط خواهد شد.
پس مى گوئيم:
* صحبه در لغت به معناى معاشرت است خواه كوتاه مدت باشد يا دراز مدت ، خواه بيان دو نفر مسلمان باشد يا ميان كافر و مسلمان. (اسد الغايه تاليف ابن اثير، ج ۱ ص ۳)
* و تمام فرق اسلامى بر اين نكته اتفاق نظر دارند كه لفظ صحابه بر حسب اصطلاح تمام كسانى را كه اسلام آورده اند يا تظاهر به اسلام كرده اند، شامل مى گردد.
* بسيارى از اهل سنت تمام صحابه را با همين معناى وسيع عادل مى دانند ولى ديگر فرق اسلامى اين نظريه را قبول ندارند زيرا هيچ دليلى بر عدالت تمام صحابه وجود ندارد بلكه در ميان صحابه پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله همچون ياران تمام پيامبران و ديگر ملل و اقوام ، افرادى صالح و شايسته و افرادى فاسق و تبهكار و حتى منافق وجود داشته است و در قرآن كريم به هر سه گروه اشاره شده است و حتى يكى از سوره هاى قرآن به نام منافقين نام گذارى شده است.
بنابراين اصحاب پيامبر صلى الله عليه و آله به سه گروه (عادل ، فاسق و منافق ) تقسيم مى شوند و نظريه عدالت تمام صحابه صحت ندارد زيرا:
اولا: اين نظريه بر خلاف قرآن كريم است و با برخى از آيات قرآن در تعارض است و از باب نمونه و مثال سه مورد از آن را يادآورى مى كنيم:
مثال اول – خداوند متعال در (سوره صف آيه ۷) مى فرمايد: و من اظلم ممن افترى على الله الكذب و هو يدعى الى الاسلام و الله لا يهدى القوم الظالمين و چه كسى در جهان ستمگرتر از آن كس است كه با وجود آنكه به سوى اسلام فراخوانده مى شود، او بر خدا افترا و دروغ مى بندد؟ و خدا هيچ قوم ستمگرى را هدايت نخواهد كرد.
اين آيه درباره عبدالله بن ابى سرح نازل شده(كه بعدها از طرف عثمان والى مصر گرديد) او همان كسى است كه بر خدا افترا بست و پيامبر خونش را هدر ساخت و فرمود كشتن او مباح است حتى اگر به پرده هاى كعبه چسبيده باشد.
مولف سيره خلبيه (در باب فتح مكه ) مى نويسد: عثمان او را در روز فتح مكه نزد رسول خدا آورد و برايش طلب امان كرد رسول خدا مدتى سكوت كرد تا شايد در اين فاصله كسى او را بكشد – چنانكه خود آن حضرت بعدا بيان فرمود – ولى كسى به اين كار اقدام نكرد و پيامبر مصلحت دانست كه به او امان دهد.
مثال دوم – خداوند متعال در سوره توبه (آيه هاى ۷۵ – ۷۷) مى فرمايد و منهم من عاهد الله لئن اتانا من فضله لنصدقن و لنكونن الصالحين * فلما آتاهم من فضله بخلوا به و تولوا و هم معرضون * فاعقبهم نفاقا فى قلوبهم الى يوم يلقونه بما اخلقوا الله ما وعدوه و بما كانوا يكذبون :
و از آنان كسانى هستند كه با خدا عهد كرده اند كه اگر از كرم خويش با ما عطا كند، قطعا صدقه خواهيم داد و از شايستگان خواهيم شد * پس چون از فضل خويش به آنان بخشيد بدان بخل ورزيدند، و به حال اعراض رو بر تافتند * در نتيجه به سزاى آنكه با خدا خلف وعده كردند و از آن روى كه دروغ مى گفتند در دلهايشان تا روزى كه او را ديدار مى كنند – پيامدهاى نفاق را باقى گذارد.
اين آيات اشاره به داستان ثعلبه است او از رسول خدا خواست تا از خداوند متعال بخواهد به او مالى عطا كند.
پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله به او فرمود: واى بر تو اى ثعلبه مال اندكى كه شكرش را به جا آورى ، بهتر است از مال زيادى كه طاقت شكرش را نداشته باشى.
ثعلبه گفت : به خدائى كه تو را مبعوث فرموده سوگند، اگر خدا به من مال و ثروتى عطا كند، حتما حق هر صاحب حقى را به او خواهم پرداخت
آنگاه پيامبر صلى الله عليه و آله دعا كرد و خداوند به وى ثروت زيادى روزى فرمود و رفته رفته ثروتش بسيار شد و چون رسول خدا صلى الله عليه و آله زكات اموالش را طلب كرد ثعلبه بخل ورزيد و گفت زكات نوعى جزيه است و من مسلمانم و نبايد جزيه بدهم و زكات مالش را نپرداخت .
پس از رحلت پيامبر صلى الله عليه و آله ثعلبه زكات مالش را نزد ابوبكر فرستاد، لكن ابوبكر آن را نپذيرفت و در زمان عمر براى او فرستاد عمر نيز آن را نپذيرفت تا آنكه ثعلبه در زمان عثمان به هلاكت رسيد.
مثال سوم – خداوند متعال در سوره سجده آيه ۱۸ مى فرمايد:
افمن كان مومنا كمن فاسقا لا يستوون آيا كسى كه مومن است همچون كسى كه نافرمان است ؟ يكسان نيستند.
به اجماع مفسران و محدثان شيعه و اهل سنت مقصود از مومن در اين آيه على بن ابى طالب عليه السلام است و مراد از فاسق ، وليد بن عقبه است (البته همين وليد فاسق از طرف عثمان والى كوفه شد و سپس از طرف معاويه و يزيد والى مدينه گرديد.) (۲۴)
آيا مى شود عدالت تمام صحابه را پذيرا شويم و حال آنكه :
در مثال اول بيان شده كه عبدالله بن ابى سرح بر خدا افترا زده و قصد تحريف كتاب خدا را داشته و او از تمام خلق ستمكارتر است ، و محال است كه هدايت شود زيرا كه خداوند گروه ستمكاران را هدايت نخواهد كرد؟
فهرستی از عناوین این تحقیق در زیر آمده است:
- شبهه اول
- شبهه دوم
- شبهه سوم
- شبهه چهارم
- شبهه پنجم
- شبهه ششم
- شبهه هفتم
- شبهه هشتم
- شبهه نهم
- شبهه دهم
| شبهاتی پیرامون نهج البلاغه و پاسخ به آنها |
|---|
| تعداد صفحات: 43 |
| نوع فایل ضمیمه: word |
| حجم فایل: 210 kb |