بررسی رابطه بین عدم تحمل بلاتکلیفی و کمال گرایی در افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر

بررسی رابطه بین عدم تحمل بلاتکلیفی و کمال گرایی در افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر

در این قسمت پروژه با موضوع بررسی رابطه بین عدم تحمل بلاتکلیفی و کمال گرایی در افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر به صورت فایل word برای دانلود ارائه شده است.

قسمتی از متن پروژه در زیر نشان داده شده است.

چکیده

اختلال اضطراب فراگیر یکی از اختلالات شایع روانپزشکی میباشد که مورد غفلت پژوهشگران در حوزه روانشناسی قرار گرفته است، لذا هدف اصلی این تحقیق بررسی رابطه بین عدم تحمل بلاتکلیفی و کمال گرایی در افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر است. جامعه پژوهش حاضر را تمامی افراد دارای اختلال اضطراب فراگیر شهرستان تهران در سال ۹۵-۱۳۹۴ تشکیل دادند. با توجه به سختی دسترسی به افراد دارای اضطراب فراگیر، از جامعه مذکور بصورت نمونه گیری در دسترس ۸۵ نفر از افراد دارای اختلال اضطراب فراگیر انتخاب شدند. روش اجرا بدین ترتیب بود که پرسشنامه های عدم تحمل بلاتکلیفی و کمالگرایی در بین نمونه های انتخاب شده پخش، و اطلاعات لازم گردآوری شد. بدین ترتیب پرسشنامه-های پژوهش مورد جمع آوری قرار گرفت. نتایج آزمون همبستگی نشان داد که نمره کل کمال گرایی منفی با نمره کل بلاتکلیفی در تحمل ابهام رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد، اما بین کمال گرایی مثبت با نمره کل بلاتکلیفی در تحمل ابهام رابطه معنی داری وجود ندارد.

کلمات کليدي: عدم تحمل بلاتکلیفی، کمال گرایی مثبت، کما گرایی منفی اختلال اضطراب فراگیر

۱- مقدمه

اختلال اضطراب فراگیر یا منتشر  یکی از اختلالات شایع روانپزشکی می باشد که به صورت اضطراب افراطی و نگرانی ذهنی غیرقابل کنترل پیرامون مسائل مختلف تعریف می شود و در طول حداقل ۶ماه ادامه داشته و اغلب روش ها مشاهده می شود (مومنی، شهیدی، موتابی و حیدری، ۱۳۹۳). این نگرانی باعث ناراحتی فرد و نقص در عملکرد او می گردد. علائم اختلال اضطراب فراگیر شامل بی قراری، تحریک پذیری، انقباض عضلانی، خستگی، آشفتگی در خواب و اشکال در تمرکز می باشد (انجمن روانپزشکی آمریکا، ۲۰۰۰). مطابق راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی تقریبا ۱۲درصد از بیمارانی که به کلینیک های روانپزشکی مراجعه می کنند دچار اختلال اضطراب فراگیر می باشند. این اختلال از نظر شیوع در مقام دوم و پس از افسردگی قرار دارد و در زنان احتمال ابتلاء به آن ۲ برابر مردان است. سازمان بهداشت جهانی نیز در پژوهش های خود به این نتیجه رسیده است که ۸ درصد از افرادی که خواهان درمان در محیط های مراقبت اولیه هستند، ملاک های تشخیص اختلال اضطراب فراگیر را دریافت می کنند. در ایران نیز پژوهش های همه گیرشناسی نشان داده است که در میان اختلالات اضطرابی، اختلال اضطراب فراگیر بیشترین میزان شیوع را دارد (باقری یزدی و بوالهری و شامحمدی،۱۳۷۳).

برخي از نظريه هاي اوليه ي روانشناسي پيشنهاد كرده اند كه تجربه ي بلاتكليفي و گرایش به اجتناب از حالات نامطمئن، احتمالاً نقش محوري در گسترش و تداوم آسيب شناسي رواني اختلالات اضطرابي و خلقي دارد. براي روشن كردن ارتباط بين بلاتكليفي و آسيب شناسي رواني، نظريه هاي رايج دنبال شدند اما امروزه بسياري بين حالت تجربه ي بلاتكليفي و تفاوت فردي كه از آن به عنوان عدم تحمل بلاتكليفي  نام برده می شود، تمايز قايل مي شوند (جنتیس و راسیو ، ۲۰۱۱).

عدم تحمل بلاتكليفي را مي توان به عنوان سوگيري شناختي بر چگونگي ادراك، تفسير و پاسخ فرد به  موقعيتهاي نامطمئن، تعريف كرد كه برروي سطوح شناختي، هيجاني ورفتاري تاثير دارد (دوگاس، اسچیوارد و فرانسیس ، ۲۰۰۴). به طور اختصاصي تر، افراد با عدم تحمل بلاتكيفي ابهام را تنش زا، نااميدكننده و برانگيزاننده ي اضطراب مي دانند و بر اين باورند كه مي بايست از موقعيتهاي نامطمئن اجتناب كنند. همچنين آنها به بيش تخميني در غيرقابل پيشبيني بودن رخدادهاي منفي گرايش دارند يعني امكان غير قابل پيشبيني بودن رخدادهاي منفي را، پيش برآورد كرده و تفسيرهاي تهديدآميز از اطلاعات مبهم خلق مي كنند. بنابراين، افراد با عدم تحمل بلاتكليفي در موقعيتهاي مبهم، مستعد واكنشهاي ناكارآمد و خلق منفي هستند كه منتج به اشكال در عملكرد مي شود (بوهر  و دوگاس، ۲۰۰۲).

یکی از دیدگاه های نوین در تبیین اختلال اضطراب فراگیر، مدل عدم تحمل بلاتکلیفی  باشد (مختاری، خسروی و نجاتبخش، ۱۳۹۴). عدم تحمل بلاتكليفي به طور گسترده به عنوان واكنشی شناختي، هيجاني، و رفتاري به عدم اطميناني تعريف شده است، كه به موجب آن سوگيري در پردازش اطلاعات و افزايش ارزيابي معيوبِ تهديد و كاهش كنار آمدن رخ مي دهد (فهیمی، محمدعلیلو، رحیم خانلی، فخاری و پورشریفی، ۱۳۹۲). بنابه گفته دوگاس و کوئرنر  (۲۰۰۵) عـدم تحمـل بلاتكليفي ، يك ويژگي شخصيتي است كه از مجموعـه اي  عقايد منفي دربارة عدم قطعيت تشكيل شـده اسـت . بـراي مثال، افرادي كه عدم تحمل بلاتكليفي دارند معتقدنـد كـه بلاتكليفي، پريشان كننده است، وجود شك و ترديد در مورد آينده غيرقابل تحمل است، وقايع غيرمنتظره منفي هستند و بايد از آنها اجتناب كرد، شك و ترديد موجـب نـاتواني فـرد براي عمل كردن مي شـود. عـدم تحمـل بلاتكليفـي، نوعي سوگيري شناختي اسـت كـه بـر چگـونگي دريافـت، تفسير و واكنش فرد به يك موقعيـت نـامطمئن در سـطوح هيجاني، شناختي و رفتاري تأثير ميگذارد (دوگاس و همکاران، ۲۰۰۴). از ديـدگاه جبرگرايانه، بلاتكليفي به وسيلة فقدان يا ناكارآمدي دانـش ايجاد مي گردد و مربوط به عوامل دروني است كه فرد قـادر به كنترل آن نيست. علاوه بر ارتباط اين سـازه بـا نگرانـي، آشــفتگي ناشــي از بلاتكليفــي بــه صــورت معنــاداري بــا برانگيختگي اضطرابي و افسردگي و همچنین با جهت گیری منفی نسبت به درک و حل مشکل همـراه بـا فقـدان لـذت همبسته است.

اغلب تحقيقات صورت گرفته در ايـن زمينـه نشان داده اند كه عدم تحمل بلاتكليفـي سـازه مركـزي در تبيين نگراني به عنـوان ويژگـي اصـلي اخـتلال در درک مشکل است (احسان منش، ۱۳۸۴). بر اساس مدل عدم تحمـل بلاتكليفـي، افراد مبـتلا بـه اخـتلال اضـطراب فراگيـر، موقعيـتهـاي نامطمئن و مبهم را پريشان و آشفته كننده مي دانند(دوگاس، چواردز و فرانسیس، ۲۰۰۴) و در واكنش به چنـين موقعيـتهـايي، دچـار نگرانـي مـزمن مي شوند. اين افراد معتقدند كه نگراني به آنها كمك خواهد كرد تا به طور مؤثر با حوادث وحشتناك مقابله كنند و يـا از وقوع اين حوادث جلوگيري نمايند (فهیمی و همکاران، ۱۳۹۲). اين نگراني همـراه با احساسات ناشي از اضطراب، منجر به نگـرش منفـي بـه مشكل و اجتناب شناختي مي شود (محمدعلیلو، شاهجویی و هاشمی، ۱۳۸۹) كـه در نهايت تداوم نگرانـي و اختلال در حل مشکل را در پـي دارد. داگاس و کوئرنر (۲۰۰۵) به این نتیجه رسیدند که عدم تحمل بلاتكليفي، زنجيره اي از نگراني، نگرش منفي به مشكل و اجتناب شناختي را حمايت كرده و همچنين بيان كرده اند كه عدم تحمل بلاتكليفي مستقيماً بر نگرش فرد به مشكل و سطوح اجتناب شناختي تأثير ميگذارد. در اين مسير، افراد با ميزان بالاي عدم تحمل بلاتكليفي، مستعد نگراني خواهند بود.

فهرست مطالب

چکیده

۱- مقدمه

۲- روش تحقیق

۲-۱- ابزارهای پژوهش   

۲-۲- مقياس عـدم تحمـل بلاتكليفـي 

۳- یافته ها

۴- بحث و نتیجه گیری

مراجع