| بازدهی، ریسک و مدل های قیمت گذاری در بازار بورس | |
| تعداد صفحات | ۴۱ |
| نوع فایل | Word |
| حجم فایل | ۵۵۰ kb |
بازدهی، ریسک و مدل های قیمت گذاری در بازار بورس
در این قسمت پروژه با موضوع بازدهی، ریسک و مدل های قیمت گذاری در بازار بورس به صورت فایل word برای دانلود ارائه شده است.
قسمتی از متن پروژه در زیر نشان داده شده است.
۱- آشنایی با بازار سرمایه
۱-۱- ماهیت سرمایه گذاری
ذات و سرشت سرمایه گذاری اینگونه می باشد که: مصرف امروز منبع های خویش را برای بالا بردن اندازه ی کلی منبع هایی که توانایی این را دارند که در آتیه به مصرف درآیند را به تاخیر بیاندازیم (مک منامين ۱۹۹۹). لغت سرمایه گذاری توانایی این را دارد که گستره ی وسیعی از کارها را شامل گردد. این کلمه می تواند مشتمل بر سرمایه گذاری در گواهی سپرده اوراق قرضه، سهام عادی یا صندوقهای مشترک سرمایه گذاری باشد، هرچند بعضی که به شکل حرفه ای به سرمایه گذاری می پردازند از دیگر دارایی شامل گواهی خرید اسناد، برگ اختیار خرید و فروش سهام، اوراق قابل تبدیل و دارایی های مشهود همپون طلا و اشیاء قیمتی جهت انجام سرمایه گذاری استفاده می نمایند.
سرمایه گذاری عبارت است از تبدیل وجوه مالی به یک یا چند نوع دارایی که برای مدتی در زمان آتی نگهداری خواهد شد (جونز، ۱۳۹۵). سرمایه گذاری عبارت است از مبلغی از درآمد که صرف نیازهای مصرفی نشده، بلکه پس انداز یا صرف سرمایه گذاری در دارایی های فیزیکی و امور انسانی شده است به امید اینکه در آینده بازدهی برای صاحبان خود داشته باشد. در تعریف دیگری، سرمایه گذاری عبارت می باشد از خرید اموال و دارایی (فیزیکی یا مالی( به سبب اخذ راندمان از آن ؛ به صورتی آسان تر، به تاخیر انداختن مصرف کنونی جهت دست پیدا نمودن به امکان مصرف بالاتر در آتیه. (شبانی، ۱۳۹۴).
۱-۲- چرا سرمایه گذاری می کنیم؟
ما به این خاطر سرمایه گذاری می کنیم که رفاه و آسایش فعلی و آتی خود را بهبود ببخشیم. وجوهی که سرمایه گذاری می شود می تواند ناشی از دارایی های موجود فرد، مبالغ وام گرفته شده یا پس انداز باشد. افراد سعی می کنند از طریق صرفه جویی در مصرف امروز خود و پس انداز آن، بتواند مصرف آتی خود را بهبود ببخشند (جونز، ۱۳۹۵).
هدف از یک تصمیم سرمایه گذاری این است که یک دارایی (مشهود یا مالی( را به بهایی کمتر از ارزش آن دارایی بدست آورد ؛ که این کار باعث افزایش ثروت فرد و یا شرکت تجاری می شود. بدست آوردن یک دارایی بطوریکه حداقل برای فرد دارای ارزش باشد، ایجاد ثروت و یا ارزش می کند (مک منامين، ۱۹۹۹).
۱-۳- انواع بازارها
هر بازار با تعداد مختلفی از ابزارهای که بر حسب سررسید و داراییهای پشتوانه آنها دسته بندی شده اند، مرتبط است. همچنین، بازارهای مختلف، انواع مختلفی از مشتریان با بخش های متفاوتی از کشور را پوشش میدهند. به همین دلایل، مفید است که بازارها با توجه به ابعاد گوناگون طبقه بندی شوند:
۱- بازارهای دارایی های فیزیکی در مقابل بازارهای دارایی های مالی
بازارهای دارایی های فیزیکی (که بازار داراییهای ملموس یا واقعی هم خوانده میشوند) آنها هستند. که برای محصولاتی مشابه گندم، خودرو، املاک و مستغلات، رایانه ها و ماشین آلات می باشند. از سوی دیگر بازار دارایی های مالی در ارتباط با سهام، قرضه، اوراق رهنی و دیگر ادعاها بر روی داراییهای واقعی و نیز آنها که با اوراق مشتقه، که ارزش آنها مشتق از تغییرات قیمت دیگر دارایی ها است، می باشند.
۲- بازارهای نقدی در مقابل بازارهای آتی
بازار نقدی بازاری است که در آن دارایی ها برای تحویل فوری ونقدی (در واقع چند روزه( خرید و فروش می شوند. بازار آتی بازاری است که فعالان در آن، امروز، برای خرید یا فروش یک دارایی در آینده توافق می کنند.
۳- بازار پول در مقابل بازار سرمایه: بازارهای پول بازارهایی هستند برای اوراق بهادار کوتاه مدت و با نقدینگی بالا. بازارهای سرمایه، بازار هایی هستند برای بدهیهای کوتاه مدت، میان مدت، و یا سهام شرکتها قانون لازم الاجرایی در این مورد وجود ندارد، اما زمانی که بازارهای بدهی را توصیف می کنیم،
کوتاه مدت به معنی کمتر از یک سال، میان مدت به معنی یک تا پنج سال، و بلند مدت به معنی بیش از پنج سال می باشد.
۴- بازارهای اولیه و ثانویه: بازارهای اولیه بازارهایی هستند که در آنها شرکت سرمایه جدید خود را افزایش میدهند. شرکت با فروش سهم تازه چاپ شده خود، عایداتی را از فروش در یک تراکنش بازار اولیه بدست می آورد (بریگام و هوستون، ۲۰۰۳).
بازار اولیه، بازاری است که در آن وام گیرنده اوراق بهادار جدیدی را منتشر می کند و در ازای وجه نقد به سرمایه گذار (خریدار) می فروشد. در برخی موارد، قبل از اینکه اوراق بهادار جدید به فروش برسد، تعدادی از این اوراق بهادار چاپ و به فروش می رسد. که به این اوراق منتشره شده جدید، سهام معتبر وجا افتاده گفته میشود. در برخی از موارد دیگر، منتشر کننده، اوراق بهاداری را برای اولین بار می فروشد که به آنها عرضه اولیه اوراق بهادار گفته میشود. این اوراق خریداری شده توسط سرمایه گذاران می تواند در بازارهای ثانویه فروخته شود. ولی محل فروش اوراق بهادار منتشر شده جدید در بازارهای اولیه است (جونز، ۱۳۹۵).
بازارهای ثانویه، این امکان را برای سرمایه گذاران فراهم می آورند که آنها بتوانند اوراق بهادار موجود را بین خود خرید و فروش کنند (جونز، ۱۳۹۵).
بازارهای اولیه بدون وجود بازارهای ثانویه نمی توانند به خوبی فعالیت کنند. سرمایه گذاری که اوراق بها داری را خریداری می کند در صورتیکه که تمایل نداشته باشد آن را تا موعد سر رسید نگهداری کند باید بتواند آن را به راحتی و با کمترین هزینه بفروشد. وجود بازارهای ثانویه فعال این اطمینان را برای خریداران اوراق بهادار اولیه فراهم می سازد که آنها بتوانند در هر موقعی که بخواهند اوراق بهادار خو را در این بازارها بفروشند. البته این چنین فروشی می تواند با زیان نیز همراه باشد. البته این میزان زیان بهتر از آن است که سرمایه گذار اصلا نتواند اوراق بهادار خود را بفروشد. (جونز، ۱۳۹۵).
در بازارهای ثانویه، خرید و فروش سهام عادی، سهام ممتاز ، گواهی خریده، اوراق قرضه و اوراق اختیار
خرید و فروش سهام صورت می گیرد (جونز، ۱۳۹۵: ۵۹).
بازار اولین عرضه عمومی (IPO) زیر مجموعه ای از بازار اولیه است. در آنجا شرکتها با عرضه سهام به
عموم برای اولین بار، عمومی می شوند.
۵- بازارهای خصوصی و عمومی : در بازارهای خصوصی که معاملات مستقیما بین دو طرف انجام می شوند، متفاوت از بازارهای عمومی است که قرار دادهای استاندارد شده در بورس های سازمان یافته معامله می شوند. وامهای بانکی و قرار دادهای خصوصی بدهی که با شرکتهای بیمه منعقد می شوند، مثال هایی از تراکنش های بازارهای خصوصی هستند. این قرار دادها از این رو خصوصی هستند که می توانند به هر شکلی که در خواست دو طرف باشد تنظیم شوند.
در مقابل، اوراق بهادار بازار عمومی (مثل سهام عادی و قرضه شرکتی) در نهایت، توسط تعداد زیادی از افراد نگهداری میشوند. اوراق بهادار عمومی بایستی دارای مشخصات قرار دادی استاندارد شده مناسبی باشد، تا هم نظر تعداد زیادی از سرمایه گذاران را به خود جلب کند و هم اینکه سرمایه گذاران عمومی زمان کافی برای بررسی تک تک قراردادهای غیراستاندارد را ندارند. از مالکیت متنوع آنها، این اطمینان حاصل می شود که اوراق بهادار عمومی، نسبتا دارای نقدشوندگی است (بریگام و هوستون، ۲۰۰۳ ).
۱-۴- بازارهای مالی
معمولا بازارهای مالی را به عنوان سیستمی مرکب از افراد و موسسات، ابزارها و رویه هایی که پس انداز کنند گان و قرض گیرندگان را در یک جا جمع می کنند تعریف می نمایند (راعی و تلنگی، ۱۳۸۳۰۶).
بازارهای مالی، بازاری است که در آن ابزارهای مالی خلق شده، سپس به واسطه نهادهای مالی، معامله و داد و ستد می شوند. (شبانی، ۱۳۹۴).
شرکتهای بازرگانی برای تامین مالی فعالیتهای خود به حجم بالایی از سرمایه نیاز دارند. این شرکتها برای آنکه بتواند رشد و توسعه یابند نیازمند سرمایه گذاری بالایی هستند. واضح است که تأمین این میزان سرمایه در زمان محدودی میسر نیست و بایستی از منبع دیگری تامین مالی شود، دولتها نیز به منظور ارائه بهتر خدمات و کالاها به مردم نیازمند این هستند که حجم بالایی پول وام بگیرند. بازارهای مالی این امکان را برای شرکتها و دولت ها فراهم می سازند که آنها بتوانند از طریق فروش اوراق بهادار نیازهای خود را برطرف سازند.
سرمایه گذاران نیز از طریق خرید این اوراق بهادار، بازده و رفاه خود را افزایش میدهند (جونز، ۱۳۹۵). بازار مالی امکانات لازم را برای انتقال پس انداز از اشخاص حقیقی و حقوقی به سایر اشخاصی که فرصتهای سرمایه گذاری مولد را در اختیار دارند و نیازمند منابع مالی هستند، فراهم می کند. انتقال وجوه مزبور تقریبا در کلیه موارد به ایجاد دارایی مالی منتج می شود که در واقع ادعایی است نسبت به درآمدهای آتی دارایی های شخص حقوقی که اوراق بهادار را صادر و منتشر کرده است (راعی و تلنگی، ۱۳۸۳۰۷).
۱-۵- مبادلات وجوه مالی
وجوه مالی به دو طریق بین پس انداز کنند گان و وام گیرند گان منتقل می گردد: ١- انتقال مستقیم وجوه و اوراق بهادار زمانی اتفاق می افتد که مؤسسهای سهام یا اوراق قرضه اش را بطور مستقیم به سرمایه گذاران (پس انداز کنندگان( بفروشد، بدون اینکه واسطه یا هر گونه موسسه مالی در میان باشد. در این روش طرفین معامله مستقیم و بدون وجود واسطه مالی با یکدیگر وارد معامله می شوند و پس از اینکه توافق صورت گرفت، وام دهنده وجه توافق شده را به وام گیرنده پرداخت می کند و در مقابل، دارایی مالی را که عبارت است از سهام یا اوراق قرضه و….. که نشان دهنده میزان بدهکاری وام گیرنده است دریافت می کند معمولا وام گیرنده تعهد می کند که مبالغی را به وام دهنده پرداخت نماید، تا زمانی که تمامی وجوه دارایی مالی، به اضافه مبلغی به مثابه بازده، که بابت پوشش ریسک است، مستهلک شود (همان، ۸).
۲- در حالت انتقال غیر مستقیم، انتقال از طریق بانک های سرمایه گذاری و واسطه های مالی که نقش یک واسطه را ایفا می کنند، انجام می پذیرد. به هنگام وجود بانک های سرمایه گذاری، شرکت، سهام یا اوراق قرضه را به بانک سرمایه گذار می فروشد و بانک نیز به نوبه خود آنها را به پس انداز کنند گان می فروشد. در این روش، انتقال وجوه بین سرمایه گذار و وام گیرنده، صرفا از طریق بانک سرمایه گذار انجام می پذیرد.
وجوه می توانند از طریق واسطه های مالی، همانند صندوق های مشترک سرمایه گذاری نیز انتقال یابد. در این حالت واسطه ها، وجوه را از پس انداز کنند گان دریافت کرد. و سپس آن را برای قرض دادن یا خرید اوراق بهادار مصرف می نمایند. در این روش کارگزاران و دلالها وارد عمل شده و به نمایندگی از طرف وام دهنده و وام گیرنده، به فعالیت می پردازند (راعی و تلنگی، ۱۳۸۳).
فهرست عناوین
۱- آشنایی با بازار سرمایه
۱-۱- ماهیت سرمایه گذاری
۱-۲- چرا سرمایه گذاری می کنیم؟
۱-۳- انواع بازارها
۱-۴- بازارهای مالی
۱-۵- مبادلات وجوه مالی
۱-۶- روشهای سرمایه گذاری و انواع اوراق بهادار
۱-۷- بازار سرمایه ایران
۲- بازده و ریسک
۲-۱- ریسک و بازده سرمایه گذاری
۲-۲- بازده تحقق یافته در مقابل بازده مورد انتظار
۲-۳- اجزای بازده
۲-۴- اندازه گیری بازده
۲-۵- محاسبه بازده
۲-۶- عوامل موثر بر بازدهی سهام
۲-۷- ریسک
۲-۸- تئوری پرتفولیو
۲-۹- مدل قیمت گذاری دارایی های سرمایه ای(CAPM)
۲-۱۰- محدودیت های استفاده از CAPM
۲-۱۱- استثناهای بازار
۲-۳- پیشینه تحقیق
۲-۳-۱- پیشینه داخلی پژوهش
۳-۲- پیشینه خارجی پژوهش
منابع
| بازدهی، ریسک و مدل های قیمت گذاری در بازار بورس | |
| تعداد صفحات | ۴۱ |
| نوع فایل | Word |
| حجم فایل | ۵۵۰ kb |